ترکیب یک: خم کردن ها (نوع اول)
این ترکیب شامل چهار حرکت است، که عبارتند از: ۱- خم کردن دست و پا[۱۰۷]، ۲- ضربه پاشنه[۱۰۸] یا پاشنه به جلو در این حالت دت ها از جلو صاف می‌شوند. ۳- حرکت پا به بغل، که در این حالت دست ها از طرفین تا سطح شانه باز می‌شوند. ۴- حرکت پا به عقب، که در این حالت دست ها به طرف بالا حرکت می‌کنند و سر و سینه به همراه دست ها به صورت عمود قرار می گیرند. برای تکرار بیشتر حرکات در این ترکیب و در بقیه ترکیب ها باید از اصول زیر پیروی کنیم: یکی هشت تایی، دو تا چها تایی، چهار تا دوتایی و هشت تا تکی ( همان منبع).
ترکیب دو: خم کردن های نوع دوم
این ترکیب هم شامل چهار حرکت است و به ترکیب یک خیلی شباهت دارد، فقط در این ترکیب توالی حرکات متفاوت است؛ یعنی ترکیب حرکات متفاوت است. ۱- خم کردن دست و پا. ۲- پا به بغل دو تا (یعنی با هر پا دو بار حرکت پا به بغل را تکرار می‌کنیم). ۳- ضربه پاشنه. ۴- پا به عقب دو تا. حرکت دست ها شبیه ترکیب یک است (همان منبع).
ترکیب سه: چرخش ها
در این ترکیب کافی است، تکنیک چرخش[۱۰۹] را یاد بگیری، بعد می‌توانیم با آن حرکات مختلفی را با دست انجام دهیم. حرکت چرخش کمر به این صورت است: در حالی که پاها به صورت جفت هستند، ابتدا پای راست به صورت کشیده به عقب می رود و پای چپ در زاویه نود درجه قرار می‌گیرد. در این حالت بدن به سمت پای جلویی یا پای چپ در ناحیه ی کمر می چرخد. در ادامه پای راست به جای خود بر می‌گردد و پنجه پای چپ به خاطر چرخشی که بر روی پاشنه انجام داده بودن دوباره تغییر جهت می‌دهد.
ترکیب چهار: دو بار خم کردن ها
در این ترکیب قبل از اجرای هر حرکت، یک بار حرکت زانو خم یا حرکت خم کردن پا را باید انجام دهیم. توالی حرکات مثل ترکیب یک است فقط در این ترکیب یک حرکت خم کردن را به ابتدای هر حرکت اضافه می‌کنیم.
ترکیب پنج: درجازدن به داخل و خارج
در این ترکیب هشت بار درجازدن در داخل[۱۱۰] و هشت بار درجازدن به خارج[۱۱۱] را انجام می‌دهیم. دست و پا باید به صورت مخالف حرکت خود را انجام دهند.
ترکیب شش: گام آسان
حرکت گام آسان چهار ضربه ای است و شمارش روی پایی که حرکت ر ا آغاز می‌کند ادامه می‌یابد. هشت بار بدون دست (دست به کمر)، هشت بار با دست خم، هشت بار با دست صاف (دست ها به جلو)، هشت بار دست ها به صورت باز شده در طرفین.
ترکیب هفت: وی استپ
در این حرکت با پاها، حرکت وی انگلیسی یا هفت انگلیسی را انجام می‌دهیم. بعد از یادگرفتن این حرکت می‌توانیم حرکات مختلفی از دست ها را با آن ترکیب کنیم.
ترکیب هشت: یک در میان زانو خم
در این حرکت پاها ابتدا در حالت جفت شده قرار دارند. ابتدا پای راست یک گام جلو بر می‌دارد، سپس پای چپ حرکت خم کردن زاند را انجام می‌دهد. برای ادامه این حرکت این بار پای چپ به جلو می رود.
ترکیب نه: زیگزاگ
در این حرکت به صورت زیگزاگ چهار شماره به جلو و چهار شماره به عقب حرکت می‌کنیم. این حرکت شبیه دبلیو انگلیسی است.
ترکیب ده: دبل تاچ یا دو گام به پهلو
در حرکت دبل تاچ، دو گام به پهلو بر می داریم و سپس به جای خود بر می گردیم. یک سیکل هشت ضربه ای است.
ترکیب یازده: چرخش با دبل تاچ
این حرکت، حرکتی چرخشی است. و در حین حرکت شکل مربع را درست می‌کند. در حین حرکت در هر چهار ضلع مربع، به سمت بیرون مربع قرار می گیریم.
۲- ۲- ۲ شادمانی
۲- ۲- ۲- ۱ مطالعات شادمانی
بیشتر مردم چه مقدار شادند؟ اد دینر از دانشگاه مینه سوتا[۱۱۲] در تلاش برای پاسخ به این پرسش اطلاعات ۹۱۶ پژوهش زمینه یابی را در مورد شادمانی، رضامندی زندگی و سلامت ذهنی بیش از یک میلیون نفر در ۴۵ ملت سراسر دنیا گردآوری کرد. ( مایرز[۱۱۳]و دینر، ۱۹۹۶، به نقل از آرگایل، ترجمه گوهری انارکی و همکاران، ۱۳۸۲). همه ی این داده ها را به مقیاسی از ۵ تا ۱۰ تبدیل کرد که در آن ۱۰ نشانگر شادی خیلی زیاد و ۵ بیان کننده ی بی تفاوتی و صفر نشانه ی ناشادی بود. متوسط رتبه بندی شادمانی در این پژوهش ۷۵/۶ بود. به این ترتیب او نتیجه گیری کرد که یک فرد معمولی از شادی متوسط برخوردار است. زمینه یابی های معدودی به میانگین رتبه بندی خنثای ۵ یا کمتر از ۵ دست یافته اند. این گزارش های مثبت از شادمانی در مورد همه ی گروه‌های سنی در هر دوجنس و تمام نژادهای مورد مطالعه به دست آمده است.البته برخی از گروه‌های اقلیت ناشاد بوده اند. به ویژه الکلی های بستری، زندانیان تازه بازداشت شده، درمانجویانی که به تازگی تحت درمان قرار داشتند و سیاه پوستان زیر سلطه آپارتاید.
همچنین در مورد نوسان رتبه بندی شادمانی تفاوت های جنسیتی و سنی وجود داشت (دینر و همکاران، ۱۹۹۴). زنان و افراد جوان در مقایسه با مردان و افراد مسن شادمانی بیشتری را گزارش می‌کردند. نوسان های جزیی در جنبه‌های شادمانی در طول حیات یافت می شد. با گذشت سن، رضامندی از زندگی اندکی افزایش می یافت در حالی که عاطفی بودن مثبت تا حدی افت پیدا می کرد. در یک نظر خواهی ملی از آمریکاییان از هر ده نفر ۳ نفر خود را « خیلی شاد»، ۱ نفر نه خیلی شاد و ۶ نفر خود را « نسبتاً شاد » توصیف کردند. (مایرز، ۲۰۰۰، ۲۰۰۴).
۲-۲-۲-۲ سابقه پژوهش های مربوط به شادی
این سابقه بسیار کوتاه است، زیرا این حوزه، اخیراً ظاهر شده است. در دهه ی ۱۹۶۰ سازمان های نظرسنجی آمریکا پرسیدن سؤالاتی راجع به شادی و رضایت را شروع کردند. این کار منحصر به تعدادی کار کلاسیک اولیه شد: کانتریل[۱۱۴] (۱۹۶۵) الگوی دغدغه های انسان، که یک پیمایش بین‌المللی با ۲۳۸۷۵ نفر پاسخگوست را ساخت، برادبرن[۱۱۵] (۱۹۶۹)، ساختار سلامت روان شناختی که از پیمایش نورک[۱۱۶] استفاده کرده بود را مطرح کرد. کمپبل[۱۱۷]، کانورس [۱۱۸]و راجرز[۱۱۹] (۱۹۶۷)، کیفیت زندگی آمریکایی، از مرکز پژوهش زمینه یابی در دانشگاه میشیگان[۱۲۰] را به کار گرفتند. در ۱۹۶۶ ویلسون[۱۲۱] بازبینی ادبیات مربوط به شادی را در بولتن روانشناختی منتشر کرد و در ۱۹۸۴ داینر[۱۲۲]، همین کار را انجام داد که در ۱۹۹۹ روز آمد شد (داینر و همکاران). گالوپ[۱۲۳]، مورت [۱۲۴]و دیگر سازمان های نظرسنجی در حال انجام زمینه یابی های دیگری بودند که نه فقط در امریکا بلکه در اروپا و کشورهای بازار مشترک انجام شد. مجله پژوهش شاخص های اجتماعی (۱۹۷۴) در شروع کار خود مطالب زیادی راجع به شادی منتشر کرد. مجلات روان شناختی نظیر مجله” شخصیت و روان شناسی اجتماعی” نیز، شروع به منتشر نمودن مقالات مربوط به شادی کردند. در ۱۹۹۹ وینهاون[۱۲۵] کتاب سه جلدی همبسته های شادی را که در آن ۶۳۰ زمینه یابی عمده در سراسر جهان را دوباره تجزیه و تحلیل کرده بود، پدید آورد. کانمن[۱۲۶]، داینر و شوارتز[۱۲۷] جلد بزرگ، بنیادهای روانشناسی لذت را منتشر کردند (۱۹۹۹).
“
