۲-۲-۱۵ وام های شرکت‌های مالی وسازندگان تجهیزات

 

شرکت‌های مالی تجاری وسازندگان تجهیزات صنعتی وامها را برای کمک به خرید دارایی های ثابت ایجاد می‌کنند. این وامها ممکن است شرکت را مستلزم سازد تا ۱۰تا۳۰% پول را نقدا بپردازد وباید دارایی ها را گرو بگذارد تا وام را تضمین کند به طور کلی وامهای دورهای شرکت‌های بیمه یا صاحبان کارخانه در کمتر از ده سال قابل پرداخت می‌باشند و نرخ‌های بهره ای بیشتری را نسبت به وامهای بانک یا شرکت بیمه در بر می‌گیرد.

 

۲-۲-۱۶ وام دهی نقدینگی جاری در برابر بهای موجودی

 

بانک‌های تجاری خصوصی ‌و شرکت‌های بیمه تمایل دارند به نسبت اعتدال وام دهی شان به صورت وامهای متوسط دوره در مقوله واقع گردند نخستین وام دهندگان موجودی هستند که در جستجوی وامهایی می‌باشند که با بهای موجودی وثیقه به طور کامل آن را تضمین کرده‌اند برای مثال اگر ماشین جدیدی را به مبلغ ۶۰۰۰ دلار ‌و ماشین کهنه یک ساله را به مبلغ ۴۵۰۰ دلار بفروشند وام دهنده موجودی بیشتر از ۴۵۰۰ دلار بهای باز فروش اتومبیل را وام نخواهد داد وام دهندگان موجودی ممکن است فقط بخواهند ۵۰یا۶۰درصد بهای یک موجودی را وام بدهند( میر و دیگران، ۲۰۰۵). نوع دوم وام دهندگان نقدینگی جاری را در بر می‌گیرد که در جستجوی وامهایی هستند که موجودیهارا در دادو ستد کم خطرتر ‌و ثابتی به کار خواهند برد تا نقدینگی را برای پرداخت تمام ‌و کمال وام ایجاد سازند برای مثال بانکی که بر روی یک هواپیما سرمایه گذاری ‌کرده‌است تا بر اساس قراردادی ثابت برای تحویل نامه های پستی استفاده کند می‌تواند منافع این قرارداد را به عنوان نوعی وثیقه برای وام در نظر بگیرد وام دهنده نقدینگی جاری نیازمند گرویی برای این موجودی می‌باشد اما وثیقه اولیه را به عنوان منافع به کار گیری این موجودی در نظر گرفته اند(ماسولیس^[۳۴]، ۲۰۰۸).

 

۲-۲-۱۷ ابزارهای ویژه تامین مالی بلندمدت

 

ابزارهای ویژه تامین مالی تامین مالی بلندمدت عبارت است از:

 

۲-۲-۱۷-۱ سهام عادی

 

انتشار سهام عادی یکی از روش های متداول تأمین مالی بلندمدت شرکت است. دارنده سهام عادی، مالک حقوق باقیمانده شرکت تلقی می‌گردد. یعنی در صورت ورشکستگی یا انحلال شرکت، پس از پرداخت کلیه بدهی ها و حقوق دارندگان سهام ممتاز، دارایی های باقیمانده به صاحبان سهام عادی تعلق می‌گیرد( میر و دیگران، ۲۰۰۵).

 

۲-۲-۱۷-۲ مزایای انتشار سهام عادی

 

– سهام عادی هیچ گاه به سررسید نمی رسد و یکی از روش های دائمی تأمین مالی به حساب می‌آید.

 

– انتشار و فروش سهام جدید باعث خواهد شد که انعطاف پذیری شرکت به لحاظ تأمین مالی در آینده بیشتر شودو در زمان مواجه شدن شرکت با محدودیت تأمین مالی از طریق استقراض، از این روش استفاده کند.

 

– الزام قانونی به پرداخت سود سهام‌داران عادی وجود ندارد. ‌بنابرین‏، انتشار سهام عادی، ریسک ورشکستگی و ریسک مالی شرکت را افزایش نمی دهد.

 

– می توان با سرعت زیاد و بدون تحمل هزینه بالا، سهام عادی را منتشر و به بازار عرضه نمود.

 

– شرایط اکثر شرکت ها به گونه ای است که با انتشار سهام جدید، تغییری در مالکیت و کنترل شرکت صورت نمی گیرد(فرانک و گویال، ۲۰۰۵).

 

۲-۲-۱۷-۳ موارد با اهمیت در انتشار سهام عادی

 

– هزینه خاص سرمایه مربوط به سهام عادی در مقایسه با سایر ابزارهای تأمین مالی، بیشتر است که به معنای بالا بودن هزینه تأمین مالی سهام عادی است. این هزینه باعث افزایش هزینه سرمایه شرکت می شود.

 

– سود سهام عادی پس از کسر مالیات، پرداخت می شود، در حالی که بهره اوراق قرضه جزء هزینه های قابل قبول مالیاتی است.

 

– در برخی موارد شرایط مندرج در اوراق قرضه شرکت می‌تواند باعث محدودیت در پرداخت سود به صاحبان سهام عادی گردد.

 

– انتشار سهام جدید باعث کاهش موقت در سود هر سهم خواهد شد و اثار منفی بر قیمت سهام خواهد گذاشت.

 

– انتشار میزان قابل ملاحظه سهامف می‌تواند باعث تغییر در مالکیت و مدیریت شرکت سهامی گردد(مرتون و راک، ۲۰۰۶).

 

۲-۲-۱۷-۴ سهام ممتاز

 

شرکتی که اقدام به صدور سهام ممتاز جهت تأمین مالی خود می کند، ریسک محدودی را تقبل می‌کند؛ زیرا هزینه سهام ممتاز تابعی از سود سهام از قبل تعیین شده است که معمولاً ارتباطی به میزان سوداوری شرکت ندارد. جهت تامین مالی از طریق انتشار سهام ممتاز، باید به نقاط قوت و ضعف ان دقت نمود(جی و ژانگ^[۳۵]، ۲۰۰۵). نقاط قوت انتشار سهام ممتاز از دید شرکت انتشاردهنده، به شرح زیر است:

 

– برخلاف اوراق قرضه تعهد به سود تقسیمی سهام ممتاز منجر به دادخواهی نخواهد شد و عدم پرداخت سود تقسیمی متعلق به سهام ممتاز، شرکت را ناگزیر به اعلان ورشکستگی نخواهد کرد.

 

– شرکت با انتشار سهام ممتاز مانع از رقیق شدن سهام عادی نمی شود، در حالی که در صورت انتشار سهام عادی با چنین وضعی مواجه می شد.

 

– انتشار سهام ممتاز باعث می شود که جریان نقدی مربوط به بازپرداخت اصل سرمایه کاهش نیابد، در حالی که ‌در مورد اوراق قرضه چنین وضعی ایجاد می شود.

 

انتشار سهام ممتاز دارای نقاط ضعف عمده ای نیز می‌باشد که تمایل شرکت ها را جهت انتشار این اوراق، تعدیل می‌کند:

 

– سود تقسیمی مربوط به سهام ممتاز از درآمد مشمول مالیات کم نمی شود. از این جهت هزینه سهام ممتاز پس از کسر مالیات از هزینه اوراق قرضه پس از کسر مالیات، بیشتر است.

 

– تصور سرمایه گذاران براین است که سود تقسیمی سهام ممتاز دارای یک هزینه ثابتی است. ‌بنابرین‏، انتشار سهام ممتاز همانند اوراق قرضه باعث می شود که ریسک مالی شرکت و در نتیجه، هزینه سهام عادی بالا رود(ماریا و گارسیا، ۲۰۰۶).

 

۲-۲-۱۷-۵ اوراق قرضه

 

انتشار اوراق قرضه یکی از ابزارهای تأمین مالی بلندمدت است. این ابزار به شدت تحت تأثیر نرخ بهره بازار و مدت زمان سررسید آن قرار دارد. هزینه های تامین مالی شرکت ناشی از اوراق قرضه به میزان نرخ بهره پرداختی شرکت به وام دهندگان بستگی دارد. عدم افزایش هزینه تأمین مالی در صورت افزایش سودآوری، استفاده از منابع خارج از شرکت، جلب حمایت سرمایه گذاران و توانایی پیش‌بینی هزینه تأمین مالی سرمایه در دوره های آتی از جمله مزایای این روش است. ‌بنابرین‏ به شکل گسترده ای برای تأمین مالی پروژه های سرمایه گذاری مورد استفاده قرار می‌گیرد. از طرف دیگر، نیاز به داشتن حد نصاب مشخص از نسبت بدهی جهت اخذ وام، که در بالا رفتن این نسبت از طریق صدور اوراق قرضه، وام دهندگان را دچار تردید می‌سازد و به طور مشخص بر تصمیمات مدیران در صدور اوراق قرضه، تأثیرگذار است. حتمی بوده هزینه پرداختی بابت این ابزار تأمین مالی، شکل بازاریابی و فروش آن و نیز هزینه های صدور آن ها را می توان از جمله معایب صدور اوراق قرضه بیان کرد(احدی سرکانی، ۱۳۸۵).

 

۲-۲-۱۸ مشکل اوراق قرضه در بانکداری بدون ربا